De offshore een mannenwereld? Ik dacht het niet!

Het gezin van Maartje van Santbrink kan zich een leven zonder water, zeevaart en offshore industrie niet voorstellen. Sterker nog, zonder de zeevaart had ze haar man waarschijnlijk nooit ontmoet. Ze werkt al jaren graag op zee en zit in de offshore helemaal op haar plek. Als Offshore Installation Manager (OIM) neemt ze de dagelijkse leiding en waarborgt ze iedere dag de veiligheid voor een cluster met productieplatformen. 

Hoe ziet een gewone werkdag er voor jou uit?

“Als OIM heb ik een leidinggevende functie. Ik stuur mijn operationele collega’s aan op verschillende platformen en houd me bezig met HR. Mijn kerntaak? Veiligheid. Iedere dag weer. Ik ben verantwoordelijk voor ‘mijn mensen’.

Iedere ochtend beginnen we met een ‘toolboxmeeting’. Daarin bespreken we de werkzaamheden van die dag en praten we over veiligheid. Collega’s delen bijzonderheden met elkaar die zijn opgevallen. Als we klaar zijn, bereid ik me voor op de andere meetings die op de planning staan. Dat kan een onderhoudsmeeting zijn of een projectmeeting. Dat is iedere dag weer anders. Gelukkig zit ik niet altijd op kantoor, ik heb ook de tijd om naar buiten te gaan en te checken hoe het gaat met de crew. 

Ik werk veel zelfstandig, maar heb een groot team collega’s aan wie ik de dagelijkse leiding geef. Van operators tot projectcoördinatoren tot aan steigerbouwers. Dat doe ik trouwens samen met mijn buddy. In de offshore werken we vaak volgens het 2-weken-op-2-weken-af werkschema. Dat betekent dat ik twee volledige weken werk op het platform en daarna twee weken vrij ben. In mijn vrije weken neemt mijn buddy het roer over. Zo wisselen we elkaar af.”

Jouw carrière begon in de zeevaart. Hoe kwam je in de offshore terecht?

“Ik zeg altijd dat ik per ongeluk in de offshore terechtkwam. Tenminste, zo voelt dat. Ik switchte een paar keer van werkgever en werd uiteindelijk gedetacheerd aan een organisatie in de offshore. Nu, bijna twintig jaar later, ben ik nog steeds werkzaam in de branche. Sinds 2003. 

Voordat mijn werkende leven begon, ging ik naar de Hoge Zeevaartschool. Nu beter bekend als de Maritieme Academie. Waarvoor je leert is nog steeds hetzelfde: een carrière op zee. Na het behalen van mijn diploma heb ik negen jaar met plezier gevaren. Door wat blessures moest ik stoppen en maakte ik met wat omwegen de overstap naar de offshore.

“Tussen het varen en de offshore, zat ik een aantal jaren op kantoor. Eén ding was duidelijk, dat is niets voor mij.”  

Ik werkte bij verschillende bedrijven in de offshore. Daarmee bedoel ik de olie- en gasindustrie. Ik werkte in verschillende functies. Twee jaar en 1800 kilometer aan wekelijks woon- en werkverkeer later, was ik daar klaar mee. Daarna zat ik nog een aantal jaren op kantoor als Delivery Engineer en in 2008 ging ik écht offshore. Ik ruilde het vasteland weer in voor de zee als werkgebied en begon als OIM.”

Waar haal je het meeste voldoening uit in je werk?

“Na al die jaren, zit ik nog steeds op mijn plek. Ik werk nu een aantal jaar voor Neptune en heb het ontzettend naar mijn zin. Ik werk nog steeds op kantoor, maar ik kan ook lekker naar buiten. De zeewind door mijn haren. Dan bemoei ik me met technische zaken. Ik houd van de afwisseling. Ik ben ook verantwoordelijk voor een deel HR, met alles wat daarbij hoort. Dat is niet altijd leuk, maar ook dat is onderdeel van de werkzaamheden.. 

De meeste voldoening? Misschien beter gezegd mijn grootste uitdaging: zorgen voor één team. Ik werk samen met veel collega’s van verschillende afdelingen. Die hebben allemaal ook verschillende meningen en hun eigen manier van werken. Als ik daar een soepel lopend proces van kan maken, dan ben ik heel tevreden.”

Hoe past de offshore branche in jouw gezin?

“Thuis weten we niet anders. Voor ons werkt het gewoon heel goed. Mijn man is nu met pensioen. Toen hij zelf nog in de zeevaart zat, was hij vaak tien weken weg en tien weken thuis. Van die tien weken, was ik met een beetje geluk drie keer twee weken thuis. Soms zelfs maar twee keer twee weken. Tja, bij ons was het alles of niets. 

“Het grootste voordeel? We hebben écht tijd voor elkaar en ik heb nooit gedoe met reizen. Ik ben binnen 30 seconden op mijn werk.”

Het lijkt misschien ingewikkeld, maar in de tijd dat ik nog aan wal werkte, had ik alleen de weekenden vrij. Doordeweeks kwam ik laat thuis en hadden we eigenlijk alleen de avond samen. Als ik nu vrij ben, zijn we ook echt samen en hebben we tijd voor elkaar. 

In mijn periode in de zeevaart zagen we elkaar nog veel minder. Dan waren we soms vijf maanden weg. Dus voor ons is dit eigenlijk de ideale situatie. Wij zijn er samen in gegroeid. Het is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar het heeft dus ook veel voordelen.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Ik heb in de offshore de hoogst haalbare functie. Dit is voor mij mijn eindstation. Dat was voor mij al duidelijk toen ik in mijn functie als OIM stapte. Er zijn zeker nog doorgroeimogelijkheden binnen de branche, maar dat betekent dat ik weer aan wal zou gaan. Dat is niets voor mij. Ik ben gelukkig met wat ik doe en ik haal elke dag nog veel plezier uit mijn werk. Dat is toch het mooiste wat er is?”

Is iedere vrouw geschikt voor een offshore carrière?

“Zeker weten! Je moet soms wel sterk in je schoenen staan, maar dat moet je ook in genoeg andere branches. De zeevaart, dat was veel meer een mannenwereld dan de offshore. Veel harder en wat ouderwets. Hier zie ik allerlei types voorbij komen. Mijn roomie bijvoorbeeld, is een echt ‘meisje-meisje’. Als je haar ziet, denk je misschien niet meteen aan een carrière binnen de offshore, maar de realiteit bewijst het tegendeel.

We zien niet veel vrouwen in de offshore. Dat komt, denk ik, vooral doordat het een onbekende branche is voor veel vrouwen. Toen ik nog in de zeevaart zat, zag ik productieplatformen vooral als dingen waar we omheen moesten varen. Ik had geen idee. Pas toen ik echt in het wereldje rolde, werd ik er bekend mee. Dat lijkt wel typisch Nederlands. Ik heb ook een periode in Engeland gewerkt en daar zie je veel meer vrouwen in de branche. In Nederland werden technische beroepen vroeger niet echt gepromoot onder vrouwen. 

“Sinds ik vier jaar oud was, wist ik het: ik wilde varen. Die droom is nooit veranderd. Werken in de offshore was voor mij de beste opvolging.”

Voor mij was het altijd al duidelijk. Ik was op school al beter in exacte vakken zoals wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Ik heb dyslexie en taal was niet mijn ding. Dat heeft me nooit tegengehouden om carrière te maken. Wat ik probeer te zeggen: het maakt eigenlijk niet uit of je een man of vrouw bent. Het moet bij je passen.”